Skręcenia stawu skokowego wymagają szczególnego postępowania rehabilitacyjnego. Dzieje się tak, gdyż są to urazy, które charakteryzują się dużą tendencją do nawrotów. Prawidłowo prowadzone leczenie i rehabilitacja są kluczowe w odzyskaniu pełnej stabilności stawu. Jak powinien wyglądać powrót do sprawności po urazie skrętnym i dlaczego przydatny może okazać się stabilizator stawu skokowego? Wyjaśniamy to w naszym artykule.

Skręcenie stawu skokowego – co to za uraz?

Skręcenie stawu skokowego to uraz obejmujący tkanki miękkie i struktury wokół kostki przyśrodkowej lub bocznej. Dochodzi do niego wtedy, gdy w stawie skokowym wykonany jest ruch o zasięgu przekraczającym fizjologiczne możliwości struktur stawowych. Najczęściej zdarza się to podczas biegu lub chodu, gdy postawi się stopę na zewnętrznym brzegu i dociąży ją ciężarem ciała. Wtedy tkanki miękkie są tak mocno rozciągnięte, że mogą ulec uszkodzeniu. Dotyczy to więzadeł stawu skokowego, mięśni i torebki stawowej.

To, jakie struktury i w jakim stopniu uległy urazowi, określa się stopniami skręcenia stawu skokowego:

I stopień: naciągnięcie torebki stawowej i więzadeł (leczone zwykle ortezą miękką, jednak o tym musi zadecydować lekarz)

II stopień: naderwanie więzadeł i torebki stawowej (konieczny stabilizator sztywny lub opatrunek gipsowy)

III stopień: przerwanie torebki stawowej i więzadeł (w pierwszych tygodniach unieruchomienie w opatrunku gipsowym, a przez kolejne ok. 3 tygodnie stała ochrona stabilizatorem; następnie stabilizator stosowany podczas pierwszych prób powrotu do aktywności fizycznej i przy dłuższym obciążeniu)

Jak objawia się skręcenie stawu skokowego?

Skręcenie stawu skokowego wiąże się z wystąpieniem charakterystycznych objawów, do których należą:

• ból

• obrzęk

• krwiak

• ograniczenie/zniesienie ruchomości.

Warto wiedzieć, że podobne objawy mogą wystąpić także podczas poważniejszych urazów, takich jak zwichnięcia stawu skokowego oraz złamania (w tym przezkostkowe oraz awulsyjne). Dlatego warto każdy uraz skonsultować z lekarzem.

Jak leczyć skręcenia stawu skokowego?

W leczeniu skręceń stawu skokowego, oprócz dobrze postawionej diagnozy dużą rolę odgrywa prawidłowe unieruchomienie. Następnie prowadzona jest rehabilitacja. Na etapie usprawniania często bywa tak, że konieczna jest dodatkowa ochrona stawu. Zapewnić ją może stabilizator. Najczęściej jest on zakładany zaraz po zdjęciu opatrunku gipsowego lub buta ortopedycznego. Ma to miejsce zwykle ok. 3 – 4 tygodnie po urazie.

Gdy wraz z postępami rehabilitacji coraz bardziej wraca funkcja mięśni i więzadeł stabilizujących staw skokowy, ortezy już nie nosi się przez cały dzień, a tylko wtedy, gdy planowany jest dłuższy chód, większe obciążenie stopy (np. podczas pracy fizycznej) lub w czasie aktywności sportowej.

O stabilizatorach stawu skokowego na etapie rehabilitacji

Ortezy i stabilizatory stawu skokowego muszą być dobrze dobrane do rodzaju i stopnia urazu, a także do etapu leczenia, dlatego przed zakupem najlepiej skonsultować się z lekarzem. W doleczaniu po skręceniach stawu skokowego podobnie jak w jego przeciążeniach, na etapie rehabilitacji zwykle przechodzi się z unieruchomienia sztywnego do miękkiego. Taką funkcję spełnia m.in. uniwersalny stabilizator stawu skokowego MSupport. Jest to orteza miękka o regulowanym obwodzie, z dłuższą częścią nadkostkową. Całość dopina się jeszcze krzyżowo elastycznymi pasami, aby w możliwie najlepszym stopniu dopasować stabilizator do obwodu kostki.

Rehabilitacja po skręceniu stawu skokowego

W rehabilitacji po skręceniu stawu skokowego stosuje się:

• terapię tkanek miękkich

• kinezyterapię (ćwiczenia zakresu ruchu i proprooceptywne)

• trening czucia głębokiego (gdyż receptory czucia głębokiego w obrębie stawu skokowego także zostają uszkodzone w wyniku urazu)

• fizykoterapię (w tym m.in. laseroterapię)

• kinesiotaping (aplikację stabilizującą, limfatyczną lub mięśniową).

W rehabilitacji nawrotowych skręceń stawu skokowego bardzo duże znaczenie mają ćwiczenia czucia głębokiego. Wraz z treningiem stabilizującym staw, a więc poprawiającym siłę i wydolność mięśni i więzadeł stawu skokowego jest on kluczowym elementem profilaktyki odnowienia się urazu. Ponadto, chcąc zapobiegać nawrotom skręceń, należy pamiętać o rozgrzewce wszystkich stawów przed aktywnością fizyczną, a także o stabilnym obuwiu.

Takie postępowanie, ze wsparciem stabilizatora na pierwszych etapach usprawniania pozwoli zregenerować się uszkodzonym tkankom, odzyskać pewność obciążenia stawu i wrócić do aktywności zawodowej i sportowej.